wystawa w dawnej dzwonnicy na Wzgórzu Katedralnym we Fromborku
udostępniana od 18 maja do 30 listopada 2005 r.
Lech Okołów urodził się w 1933 r. w Warszawie. Studiował na wydziale malarstwa Akademi Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom uzyskał w 1969 r. Współzałożyciel i członek grupy Rekonesans. Prezentował swoje prace na ponad trzydziestu wystawach indywidualnych w kraju i za granicą. Brał udział w dwudziestu sześciu prezentacjach sztuki polskiej za granicą i wystawach międzynarodowych. Jest laureatem wielu nagród w tym nagrody im. Jacka Malczewskiego, srebrnego wawrzynu olimpijskiego, nagrody Polskiego Komitetu Olimpijskiego za malarstwo, pierwszej nagrody za malarstwo firmy TALENS.
Uprawia malarstwo i jest autorem wielu realizacji malarstwa monumentalnego i witraży. Znaczące obrazy to: Umaszynowiony (1982), Samotność kosmonauty (1979), Gra w chińczyka (1982), Leader (1980), Powstanie Warszawskie – poliptyk (1989), Kosmodrom (1993), Próba ognia (1997), Spotkanie w Casablance (1997), Śniegi Kilimandżaro (2000), Obłok (2002).
Prace w zbiorach: Muzeum Narodowego w Warszawie, Gdańsku i Krakowie, Muzeum Miasta Stołecznego Warszawy, Muzeum Niepodległości, Muzeum Sportu w Warszawie, Muzeum na Majdanku, Muzeum Mikołaja Kopernika we Fromborku, muzeach okręgowych, Galerii Zachęta i Galerii Studio w Warszawie oraz w kolekcjach prywatnych za granicą: Dania, Niemcy, Francja, Hiszpania, Węgry, Słowacja, Szwecja, USA, Australia, Austria.
Lech Okołów w swym malarstwie pozostaje całkowicie wolny od powierzchownej estetyki, konwencji i komercyjnych uwarunkowań. Tematem jego obrazów staje się wszystko co zawiera przestrzeń naszego bytu miedzy maszyną a Absolutem. Temat – prawie już nie istniejący we współczesnej sztuce nie jest tu jednak ilustrowaniem anegdoty lecz obrazowaniem Prawdy. Dynamika kompozycji jest odzwierciedleniem dynamiki duchowej malarza – kolor z niezwykłym wyczuciem temperatury i to co pojawiło się ostatnio a co jest być może echem młodzieńczej przygody z malarstwem materii sprawia, że Okołów przekroczył barierę warsztatu malarskiego, za którą nie istnieje już farba i płótno a jedynie życiodajna energia sztuki.