Konserwacja witraży Katedry we Fromborku
Muzeum Mikołaja Kopernika
Muzeum Pomnik Historii Frombork Zespół Katedralny
Dawny Pałac Biskupi (parter, sala gotycka)
wystawa czasowa
wrzesień 2021 – sierpień 2022
Ekspozycja opowiada o pracach konserwatorskich przy ocalałych w Katedrze witrażach. Otwarta przy okazji Europejskich Dni Dziedzictwa w 2021 r., stanowi uzupełnienie wystawy stałej – Witraże fromborskie.
Muzeum Mikołaja Kopernika we Fromborku od lat 90. XX w. prowadzi konserwację szczątków katedralnych witraży we współpracy z wrocławską pracownią konserwacji witraży prowadzoną przez Sławomira Oleszczuka. Równolegle również w samej świątyni trwały prace konserwatorskie witraży, które zachowały się na swoich historycznych miejscach.
Są to dzieła znakomitych pracowni, z lat 1861–1911:
- Heinricha Oidtmanna z Linnich, najstarszej niemieckiej pracowni witrażowej, która wykonała, przez pół wieku i przez dwa pokolenia witrażystów z rodziny Oidtmanów, ok. 600 kwater, z czego dziś w Katedrze pozostało zaledwie 30.
- Josepha Marii Machhausena, znakomitego witrażysty z Koblencji, który wykonał 210 kwater, z czego przetrwało 90.
- Adalberta Rednera z Wrocławia (ale pochodzącego z Pomorza i co ciekawe z Polskiej rodziny), który wykonał w sumie 120 witraży, których ocalało zaledwie 45.
W konserwację ocalałych katedralnych witraży, a także wprowadzenie nowego oszklenia do okien pozbawionych witraży, zaangażowane były pracownie z Wrocławia, Torunia i Gdańska.
W latach 1999-2002 pracownia Władysława i Wojciecha Koziołów z Torunia prowadziła konserwacja okien J. M. Machhusena w nawie południowej, a pracownia Joanny Pabis-Gagis i Andrzeja Gagisa z Gdańska konserwację zachowanych witraży H. Oidtmanna w oknach zachodnich korpusu nawowego (i uzupełnienie ich nowym oszkleniem) oraz oszklenie nawy północnej nowymi witrażami.
W latach 2018-2021 Pracownia Witraży Creo Natalia Oleszczuk z Wrocławia wykonała konserwacje wszystkich witraży katedralnych wraz z oszkleniem ochronnym. Szczególnie ważna była konserwacja okna A. Rednera w nawie południowej, które nie było poddawane wcześniej działaniom konserwatorskim.
Głównym punktem ekspozycji jest rozeta witrażowa (dzieło pracowni H. Oidtmanna z 1907 r.) znad ołtarza głównego, poddaną niedawno konserwacji i oczekującą powrotu na swoje historyczne miejsce.