Jubileusz pięćdziesięciolecia święceń kapłańskich Przewielebnego księdza prałata Tadeusza Graniczki jest jednocześnie trzydziestą rocznicą Jego posługi kapłańskiej w parafii fromborskiej. Ten czas, brzemienny niezwykle ważnymi wydarzeniami w dziejach kraju i narodu, wpływał na możliwości zarówno pracy duszpasterskiej, jak i działalności gospodarczej. Jak wiemy z historii i z doświadczenia, wielkie przemiany stwarzają pole do działania dla różnych ekstremizmów. Rodzące się w związku z tym problemy stawiają kapłana w szczególnie trudnej sytuacji. Jego postawa wobec nieuchronnych konfliktów sumienia parafian, ich częsta dezorientacja w sprawach zasadniczych, wymaga niezwykłego hartu i daru przekonywania do tego, że życie każdego z nich winno być budowane na fundamencie uniwersalnych wartości zawartych w Piśmie Świętym.

To trudne zadanie Przewielebny ksiądz prałat Tadeusz Graniczka realizował z pasją i poświęceniem przez całą swoją dotychczasową działalność duszpasterską, którą mogliśmy obserwować od początku Jego obecności na Wzgórzu Katedralnym we Fromborku. Mieliśmy też zaszczyt dzielić z Nim obowiązki sprawowania pieczy nad historycznymi pamiątkami tak licznie tutaj zgromadzonymi i zachowanymi. Jest On również dla nas przyjacielem i powiernikiem w trudnych sytuacjach życiowych. Jego życzliwości zawdzięczamy także pomyślne rozwiązanie wielu trudnych problemów osobistych.

Dostojny Jubilat przybył na Warmię z południa Polski. Urodzony w Chorzelowie, w diecezji tarnowskiej, swoje powołanie realizuje na ziemi naznaczonej w historii wieloma znakomitymi nazwiskami z tamtych stron. Z diecezji tarnowskiej i krakowskiej wywodzili się w przeszłości znakomici biskupi warmińscy, wielu kanoników, a wśród nich kilku proboszczów fromborskiej katedry. Po wielu latach do tego grona dołączył w roku 1981 Przewielebny ksiądz prałat Tadeusz Graniczka.

Po ukończeniu w roku 1961 studiów w Wyższym Seminarium Duchownym w Olsztynie, Czcigodny Jubilat pełnił posługę w kilku warmińskich placówkach duszpasterskich. Na przestrzeni czasu od święceń kapłańskich do roku 1981 dał się poznać nie tylko jako oddany sprawie duszpasterz, ale też jako znakomity organizator działalności gospodarczej - remontowej i budowlanej. Tym talentom zawdzięcza zapewne decyzję, podjętą przez Jego Ekscelencję księdza arcybiskupa Józefa Glempa, ordynariusza diecezji warmińskiej, o mianowaniu Go proboszczem parafii we Fromborku, szczycącej się wspaniałą gotycką katedrą pw. Najświętszej Panny Marii Wniebowziętej i św. Andrzeja Apostoła, będącej zarazem głównym kościołem diecezji warmińskiej.

To wyróżnienie ksiądz prałat Tadeusz Graniczka potraktował nie tylko jako zaszczyt, ale i swoiste wyzwanie. Przejmując obowiązki proboszcza zastał katedrę w złym stanie zachowania. Ostatnie większe prace konserwatorskie przeprowadzono tutaj w połowie lat sześćdziesiątych, kiedy odrestaurowano większość drewnianych manierystycznych ołtarzy. Nie remontowana od wielu lat konstrukcja dachu katedry była przyczyną znacznego zawilgocenie murów, proces ten pogłębiany był przez brak izolacji fundamentów i nieszczelne okna.

Poprzednicy Czcigodnego Jubilata, księża salezjanie, zarządzający katedrą od roku 1945, w miarę swoich sił starali się o jej rewaloryzację po zniszczeniach wojennych, lecz starania te warunkowały głównie skromne możliwości finansowe nielicznej, prawie wiejskiej parafii, której nie było stać na utrzymanie tak ogromnego i wspaniale wyposażonego kościoła. Ogromną natomiast zaletą księży salezjanów była ich skromność w życiu codziennym i serdeczność dla parafian, połączona ze zrozumieniem ich życiowych trudności.

Obawa przed zmianą i pewna nieufność ze strony parafian były, w początkach pełnienia we Fromborku posługi duszpasterskiej Czcigodnego Jubilata, poważnym dla Niego problemem. Sytuacja ta nie trwała długo, bowiem ksiądz prałat, kontynuując duszpasterską pracę poprzedników i intensyfikując prace remontowe i konserwatorskie ze środków pozyskanych usilnym staraniem z zewnątrz, zyskiwał wśród parafian z upływem czasu prawdziwy szacunek i zaufanie.

Pamiętamy dobrze listopad 1982 roku, kiedy to straszliwa wichura zerwała blaszane pokrycie kopuły kaplicy Zbawiciela i uszkodziła pokrycie dachowe katedry. Przewielebny ksiądz prałat sprowadził wówczas do naprawy szkód góralskich cieśli. Jeszcze nigdy w powojennych dziejach Fromborka nie widziano tutaj tak doskonale i kompetentnie pracujących rzemieślników. Od tego czasu wszystkie prace konserwatorskie, budowlane i remontowe za przyczyną księdza prałata, wykonywane są przez rzemieślników i konserwatorów o najwyższych kwalifikacjach.

Wszystkich prac konserwatorskich i remontowych przeprowadzonych przy katedrze przez Czcigodnego Jubilata nie sposób tutaj wyliczyć. Było ich mnóstwo na przestrzeni trzydziestu lat. Efektem tych działań jest powszechny podziw i zachwyt, jaki wzbudza w zwiedzających katedra - jej konstrukcja, wystrój wewnętrzny i otoczenie. Olbrzymie połacie dachowe przykryto w większości nową dachówką, naprawiono średniowieczną więźbę, wykonano izolację fundamentów wraz z przyległą kaplicą Zbawiciela. Dokonano konserwacji zachowanych XIX-wiecznych witraży w oknach elewacji południowej oraz wykonano i zamontowano nowe w elewacji północnej. Przeprowadzono konserwację unikatowych kamiennych gotyckich portali w kruchcie zachodniej. Poddano temu procesowi także większość manierystycznych ołtarzy katedralnych wraz z hieratycznym gotyckim poliptykiem Maryjnym, większą część stalli kanonickich, barokowe i neogotyckie konfesjonały, srebrne utensylia, wolnostojące rzeźby i wiele obrazów. Wyremontowano organy główne i chórowe, zakonserwowano emporę organową wraz z malowidłami Jerzego Pipera. Te i liczne inne prace konserwatorskie, wykonane w katedrze oraz w nowym pałacu biskupim (m.in. konserwacja XIX-wiecznego polichromowanego wnętrza kaplicy biskupiej), składają się na sumaryczny obraz gigantycznej pracy, jakiej chyba nikt od czasu jubileuszu pięćsetlecia świątyni tutaj nie dokonał. Dodać do tego należy rewitalizację cmentarza kanoników z początków XX w. z górującą nad nim kamienną pseudogotycką Pasją.

Czcigodny Jubilat swoim doświadczeniem dzieli się ze współbraćmi w kapłaństwie, pełniąc zaszczytną i odpowiedzialną funkcję pomocniczego archidiecezjalnego konserwatora zabytków oraz członka Archidiecezjalnej Komisji do Spraw Budownictwa Sakralnego. Jest też dziekanem dekanatu fromborskiego, pełniąc jednocześnie kilka resortowych funkcji kapelańskich. Niezwykle cenimy sobie współpracę z Dostojnym Jubilatem w Radzie Muzeum Mikołaja Kopernika we Fromborku, w której zasiada od czasu jej powołania.

Za swoją wieloletnią działalność społeczną, a także w uznaniu zasług w dziedzinie ochrony zabytków ksiądz prałat Tadeusz Graniczka został uhonorowany licznymi odznaczeniami resortowymi i państwowymi, w tym Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Za wielką troskę i równie wielką pracę na rzecz zachowania i uwydatnienia wspaniałości Wzgórza Katedralnego władze miasta i gminy Frombork wyróżniły swojego Proboszcza zaszczytną statuetką Wiktorii.

Ad multos annos! Życzymy, Drogi Jubilacie, aby Bóg Wszechmogący pozwolił Ci na wiele jeszcze lat służenia sprawie ochrony dziedzictwa narodowego i pełnienia tutaj Misji Kościoła. Jesteśmy wdzięczni za Twoją mądrość, wyrozumiałość i sprawiedliwość. Przyjaźń i zaufanie, którymi nas obdarzyłeś są wielkim zaszczytem i najwyższą wartością.

Tadeusz Piaskowski , Henryk Szkop